ARTST. Words. Images. Sounds
opbiechten
Mag ik opbiechten dat ik nauwelijks Hollywood films kijk, of überhaupt nieuwe releases.
Dit komt vooral denk ik, omdat ik maar niet uitgekeken raak van films uit de jaren 40 t/m ongeveer begin 70’s. Ik heb alle films van Woody Allen, Alfred Hitchock en Ingmar Bergman al meerdere keren gezien en deze films blijven een drijvende kracht voor het schrijven van mijn eigen filmscripts.
Ik heb een fascinatie voor verhalen die zich in een klein setting afspelen.
Ik noem ze een-kamer-films.
Dit betekent niet zozeer letterlijk in 1 kamer, maar het is meer een bepaalde film filosofie van het vertellen van een verhaal. Films als Hitchcock’s Rear Window en Rope, Woody Allen’s Husbands and Wives en mijn eigen favoriet John Boorman’s meesterwerk Hell in the Pacific zijn goede voorbeelden van die stijl. Ingmar Bergman zei hierover: “Ik noem Winter Light en The Silence net kamermuziek. Je verdeelt verschillende thema’s en onderwerpen over een beperkt aantal personages.” August Strindberg 1849-1912 bedacht het concept van Chamber Plays voor zijn toneelstukken.
wat als ons bestaan om creativiteit zou draaien en niet om geld
research en development
Vanaf 1999 heb ik stage mogen lopen bij enkele Nederlandse producenten en regisseurs. Vooral research en development voor het uitwerken of schrijven van het scenario idee. Een uitermate leerzame periode.
In de loop der jaren heb ik diverse filmscripts geschreven, en stuur deze regelmatig op naar filmfestivals en producenten, dus hopelijk wordt een scenario van mijn hand ooit eens verfilmd, dat zou een mooie droom zijn die uitkomt.
filmscripts:
PETITE RHAPSODY (werktitel) >
Filmscript is in Engels geschreven en speelt zich in Parijs 1944 enkele weken voor de bevrijding.
Het verhaal draait om twee studenten en een femme fatale die een driehoeksverhouding hebben die nooit goed kan gaan zou je denken. De twee jongens zijn vrienden, joodse afkomst, uit Amsterdam gevlucht en gestrand in Parijs op een te kleine zolderkamer. Met valse persoonsbewijzen proberen ze te overleven, terwijl de femme fatale die hun leven binnen komt juist hele andere plannen heeft. Het verhaal in drie aktes verandert langzaam van een komedie in een drama met diverse verrassingen in het verhaal. Het verhaal is gesitueerd in 1 enkele locatie, de zolderkamer.
ANNA>
Anna, een levendig en opgewekt meisje van 10 jaar, huppelt over een grote parkeerplaats. Ze heeft heldere ogen en heeft twee paardenstaarten. Op haar rug draagt ze een kleine rode rugzak. Ze stopt voor een schuifdeur. De deur van het ziekenhuis … Zo begint het verhaal. Een verhaal over een meisje dat het leven ontdekt, wanneer haar vader in coma ligt. Haar ouders zijn gescheiden, dus wie is deze vreemde vrouw aan haar vaders bed? (La vita belle meets Oliver Twist)
Common love Peculiar>
Het verhaal is een psychologisch drama vermomt in een vreemd sprookje. Dr. Goodheart krijgt te horen dat hij de Nobelprijs heeft gewonnen, maar heeft geen interesse. Hij wil een terug getrokken leven leiden, samen met zijn speelgoedberen (!).
Een reis van vriendschap, begrip, respect voor elkaar en misschien het geheim van het leven zelf. Dit verhaal ben ik nu aan het bewerken tot een hybride roman.
scroll naar beneden als je meer wilt lezen van projecten die in de pen zitten.
film treatments >
(A treatment is a document that presents the story idea of your film before writing the entire script.)
Deftige Dames >
een comedy over 2 dames op leeftijd die per ongeluk de buurman “vermoorden”. Ze proberen er alles aan te doen om dit te verdoezelen.
Perfect>
een crime story over persoonsverwisseling waar niks is wat het lijkt.
Normandië>
1960 romantische film.